The Rainbowfish

Maandag 31 maart 2014: ‘Eerste dag van ons project.’

Vandaag gaan we de uitdaging aan, we starten een project in onze school genaamd: ‘The colours of Habari Njema’. We zullen een hele week lesgeven met zoveel mogelijke Belgische tintjes. We werken met een BC/thema: ‘The Rainbowfish’ dat is gebaseerd op het boek ‘The rainbowfish’. Daarmee gingen we dan ook aan de slag. We leerden in de opleiding dat we verhalen die de kinderen voor de eerste keer te horen krijgen, altijd moeten vertellen in de moedertaal. In ons geval was dit Swahili. Jammer genoeg is het niveau van Swahili bij Jolien en ik niet hoog genoeg om het volledige boek te vertalen… Daarom schakelden we de hulp van de leerkrachten in. Althans, dat dachten we! De leerkrachten moesten vergaderen, waardoor onze leerkrachten niet vrij waren om het boek voor te lezen. Ja hoor, vergaderen gebeurd hier tussen de lessen door en de kinderen moeten zich dan bezig houden. Gelukkig was Chris er! Chris nodigden we uit op onze school om foto’s te komen nemen van onze eerste projectdag! Chris was dus de perfecte persoon om ons verhaal voor te lezen en dat deed hij ook.  Hij deed het goed, zo goed dat de kinderen muisstil waren… Echt mooi om te zien! De kinderen kregen op het einde van het boek de vraag van Chris: ‘Wat heb je geleerd van het boek?’. De kinderen antwoorden mooi: ‘Delen!’. Stil werd ik ervan…

Na het verhaal waren de kinderen onmiddellijk betrokken bij het thema. De kinderen waren helemaal enthousiast en klaar voor de volgende lessen. Tijdens wiskunde leerden ze rond grote en kleine vissen. Deze moesten ze dan gaan classificeren. Maar ook aan sport werd er gedaan. We deden de beroemde tikspelletjes. Voor deze kindjes helemaal nieuw. Wat het ook moeilijk maakte voor hen. Ze hadden enorm veel uitleg en ondersteuning nodig. Voor het tikspel voegden we de KG I en KG II samen. Zo waren we met een grote groep en konden de kinderen ook van elkaar leren. Ze vinden het altijd fijn om samen les te krijgen.

Breaktime, we gaven de kinderen sportmaterialen waarmee ze vrij mochten experimenteren en ontdekken hoe de materialen allemaal konden gebruikt worden. Na onze dagelijkse cola in het kleine winkeltje niet ver van onze school, keerden we terug naar school. Het was fantastisch om te zien hoe de kinderen omgaan met de materialen. Ze zijn gefascineerd, geboeid, enthousiast, gelukkig en uitgedaagd! Mooi om te zien! Jolien en ik werden er helemaal stil van. Na het ravotten was het tijd om onze lessen verder te zetten!

Knutselen, WOW! De kinderen hebben zo goed hun best gedaan! De resultaten die ik te zien kreeg waren prachtig. De kinderen mochten zelf een rainbowfish maken met gekleurd papier. De kinderen begrijpen heel goed waarom de vis, rainbowfish heet. ‘Omdat hij zoveel mooie kleuren heeft!’. De kinderen mochten voor de eerste keer deze techniek toepassen en zelf hun creativiteit gebruiken voor het vormen en het opvullen van de vis. Het resultaat was om naar huis te schrijven! Ik was zo trots op mijn kleine snotters, opnieuw kreeg ik een moment van stilte. Ik vertelde hen dat ik zo trots op hen was en de glimlachen die ik kreeg waren heel groot. De kinderen zijn dit niet gewoon.. Knutselen staat op hun weekrooster, maar ze krijgen nooit uitdagingen. Enkel tekenen in hun boek, maar nooit iets anders. Deze ervaring was voor hen zeker onvergetelijk. Ze deden iets nieuws en mochten zelf beslissingen nemen. Het plezier was duidelijk te lezen op hun gezichten!

Jolien en ik keren met een grote glimlach terug naar huis! Onze eerste dag is super goed verlopen en we zijn trots op het resultaat, maar vooral op de betrokkenheid van de kinderen. Thuis storten we ons volledig op de voorbereidingen van morgen, maar ook bereiden we een leerkrachten vergadering voor die zal gaan over onze muzische afsluiter van ons project… Ik verklap nog niets… Ik hou jullie nog even in spanning.

Chris leest het verhaaltje voor

Knuffels in overvloed. 

Chris leert Adam fietsen. 

Ook Baby waagt haar op de fiets. 

Mazera is geen 5 meter van mij af te houden. En ik vind het niet erg :).

Knutelen doen ze als de beste!! 

Een geslaagde eerste dag! 

Dinsdag 1 april 2014: ‘Dag twee!’

Dinsdag, vandaag is dag twee van ons project week. Jammer genoeg is niet iedereen altijd even enthousiast in de morgen. Jolientje en haar ochtendhumeuren, je went er wel aan na een tijdje. Gelukkig duren ze niet zo lang en heb ik een lachende Jolien achter mij op de pikipiki.

Vandaag lezen wij het verhaaltje voor. Gisteren las Chris het voor in Swahili en vandaag zullen we proberen het in het Engels voor te lezen. Dit deden we ook, met succes. Wel merkte ik dat sommige dingen nog onduidelijk waren voor de kinderen, maar ze snapten het verhaal wel! De kinderen zijn zo gefascineerd door boek, de ogen zijn wijd open wanneer ik het verhaal voorlees. Heel leuk om zo een verhaal voor te lezen. KG I en KGII kregen samen het verhaal te horen, we werken een beetje klasoverschrijdend.

Ook wiskunde kwam opnieuw aan de orde, zoals elke dag. We leerden patronen volgen aan de hand van de schubben van een vis. Een uitdagende opdracht die de kinderen duidelijk nog nooit gehad hadden. De vele herhaling van de uitleg was nodig om de opdracht tot een goed einde te brengen, wat ook normaal is als je dit voor de eerste keer moet doen. Ik vind het super om deze kinderen nieuwe dingen aan te leren, je bent niet wijs hoe groot de betrokkenheid is bij deze kinderen. Voor beweging besloten we om nog eens de verschillende tikspelen te herhalen, aangezien dit gisteren nog moeilijk verliep. Vandaag ging het al wat beter, maar nog steeds was er veel uitleg nodig!

Na een colaatje en genieten van de kinderen die plezier beleven, vlogen Jolien en ik er terug in. Vandaag krijgen ze lifeskills. Het boek gaat over delen en vrienden maken. Daarom gaven Jolien en ik teambuilding. De kinderen kregen een parcours die ze moesten afleggen met twee. Maar niet zomaar per twee, één van de twee was geblinddoekt en moest ‘blind’ het parcours afleggen met hulp van zijn of haar vriendje. Het ging dus over vertrouwen en vrienden maken. Er gebeurden enkele hele grappige momenten, Jolien en ik lachten  zo hard dat onze buik ervan pijn deed J.

Na dit avontuur gingen we in meeting met de leerkrachten over onze muzische afsluiter, het ouderproject. Natuurlijk moeten we niet alleen ons en de leerkrachten warm maken, maar ook de kindjes. We besloten om de muziek te laten horen aan de kinderen, niet veel later kregen we een klaslokaal gevuld door dansende gelukkige kinderen. Jammer dat jullie dit niet konden zien met eigen ogen, we genoten zo van het moment dat we zelf de tijd niet hadden om foto materiaal te verzamelen.  Een mooie afsluiter van een mooie tweede dag! Ik blijf jullie nog even in spanning houden over onze muzische afsluiter.

 Woensdag 2 april 2014: ‘De eerste repetitie’.

Opnieuw wakker worden in het mooie Kenia, Ukunda. Maar er viel me iets op. Tijdens het ontbijten hoor ik geen getoeter… Dit is verdacht stil. En ja hoor… Vandaag zien we geen matatu’s. Deze zijn in staking. De regering heeft besloten dat alle matatu’s een ‘snelheidsrem’ moeten hebben, zolang ze dit niet hebben, mogen ze niet rijden. De mensen zijn woedend hier. Dit kost voor hen mensen van geld. Opnieuw zoveel mensen die dreigen hun werk te verliezen. Gelukkig hebben wij onze vaste pikipiki, Ibrahim!

Vandaag beginnen we opnieuw met het boek, deze keer mochten de kinderen zelf vertellen hoe het verhaal ging. Aangezien hun Engels nog niet op hoog niveau is, mochten ze dit ook in het Swahili doen en werd dit dan vertaald door de leerkracht. Ik vind het niet belangrijk dat de kinderen het kunnen zeggen in het Engels, ik vind het meer belangrijk dat ze het boek begrijpen en de essentie.  Tijdens wiskunde kregen ze tellessen en er zitten enkele knappe kinderen in mijn klas die er echt van houden om deze lessen te krijgen. Onbetaalbare glimlachen, een echt plezier om les aan te geven!

Outdoor was deze keer geen tikspelletjes, maar dansen. We bereiden ons voor op de muzische afsluiter van ons project. We leerden hen het dansje van K3: ‘Alle kleuren van de regenboog’. De kinderen waren enthousiast omdat ze het woordje Afrika verstonden. Betrokkenheid= 100%!! Na de break kregen we te horen dat volgende week bijna helemaal vol gepland is door de directeur, toen kwamen Jolien en ik tot het besef dat we nog maar 3 dagen hebben om te oefenen voor het ouderproject. Ja hoor, wij organiseren een schoolfeest! Een grote uitdaging die we met beide handen aangaan.

We organiseren een schoolfeest waar alle ouders van alle kinderen op school zijn voor uitgenodigd. De kinderen hebben dit nog nooit gedaan en hebben dus ook nood aan de nodige ondersteuning van ons. Ook de leerkrachten hebben hier nood aan! We merken wel dat enkele kinderen nog verlegen zijn, het is onze taak om te tonen dat er geen enkele reden is om verlegen te zijn. Iedereen heeft talent.

Wanneer ik thuis kwam, bereidden we samen de volgende dagen voor. Hoe gaan we ons schoolfeest doen verlopen en hoe zien we het best. Heel spannend allemaal, wat het nog uitdagender maakt!

Vannacht had ik een rot nacht! De hele nacht heb ik liggen hoesten, zo hard dat ik bang was om mijn bedpartner, Jolien, wakker te maken. Dus besloot ik maar om de nacht te spenderen in de zetel, maar best ook. Geen oog heb ik dicht gedaan, hoesten, hoesten, hoesten. Verschrikkelijk gewoon…

Donderdag 3 april 2014: ‘Repeteren, repeteren, wie oefent zal het leren.’

Na een slapeloze nacht was het tijd om me klaar te maken voor school. Na Jolien haar ochtendhumeurtje, kwam ze heel bezorgd naar me toe. Maar ik wou naar school. Dit is ons project en onze laatste dagen dat we kunnen lesgeven in onze schooltje, niets houd me thuis. Ik besloot om naar school te gaan!

Op school aangekomen bleef de hoest me maar achtervolgen, maar ik zette door. Samen met Jolien stortten we ons opnieuw volledig op de voorbereidingen van het schoolfeest. We starten de dag met een poppenkast. We vertellen het boek in de vorm van poppenkast. De kindjes lachten hen te pletter. Hierna gingen we dansen. Elke klas kreeg hun liedje opnieuw te horen en mochten vrij bewegen op de muziek. Deze kinderen zijn onbeschrijfelijk fascinerend! Zo jong en al zo kunnen dansen. Maar er was één moeilijkheidsfactor… De muziek. Het thema is kleuren, dus besloten Jolien en ik liederen te zoeken over kleuren. Jammer genoeg had dit weinig succes bij Swahili liedjes. Dus kozen we voor Engelse liedjes. Maar deze kinderen zijn niet gewoon om deze muziek te horen, laat staan te dansen.

We moesten hen dus echt veel begeleiden bij het dansen. Danspasjes aanleren vooral, maar ritme vinden, daar hebben ze zeker geen problemen mee! Na de middag werd het hoesten steeds erger, zo erg dat ik zelf moest overgeven. Ik moest naar de dokter om te weten wat er aan de hand was.

Ik ging naar de dokter en liet mijn bloed trekken… Opnieuw… Ik haat spuitjes, maar ik moest wel als ik wou weten wat er aan de hand was. En ja hoor, ik heb een bronchitis. Je doet het maar eh, in Kenia zitten en dit op doen? Gek gewoon. Maar ik voelde me wel opgelucht wanneer ik wist wat het was. Ik kreeg enkele pilletjes en hoestsiroop toegeschreven. Laat ons hopen dat dit snel over is!

Vrijdag 4 april 2014: ‘De laatste vrijdag…’

WOW!! Wat is deze week voorbij gevlogen, we zijn al vrijdag! Vandaag begint officieel de vakantie. Maar in Habari Njema moeten de kinderen maandag en dinsdag nog komen voor ons farewellparty en woensdag voor de oudermeeting en ons schoolfeest.

Vandaag hebben we er een echte lap op gegeven. We oefenden met alle klassen kei hard om de liedjes te kennen en de stapjes die we erop gemaakt hebben. We merken wel dat de tijd die we erin stoppen, zinvol is! De kinderen kennen het en beleven er echt plezier aan!

We merken wel dat de ene klas meer hulp nodig heeft dan de andere, maar dat is in België ook zo. Sommige kinderen hebben ook soms meer zelfvertrouwen dan een ander, wat optreden al veel gemakkelijker maakt. Sommige kinderen zijn dan ook heel angstig om dit te doen, wat het dan moeilijk maakt. Je moet rekening houden met alle kinderen.

Als afsluiter van ons ouderproject zullen we dansen op K3: ‘Alle kleuren van de regenboog’. De kinderen zijn dol op het liedje! Het is zo grappig wanneer ze meezingen met het zinnetje: ‘Van Afrika tot in Amerika.’ Jolien en ik zijn twee heel trotse juffen! Ik heb zo lichtjes het gevoel dat ons schoolfeest een succes zal worden! Duimen maar!

Vandaag moesten we ook foto’s nemen voor ons diploma die we zullen krijgen op ons farewellparty. Alles gaat nu zo snel, ik zou wel op de rem willen duwen, maar kan dit jammer genoeg niet. Gelukkig ben ik iemand die aan de droevige momenten een grappige toetsje kan geven. We maakten samen heel veel gekke foto’s, de kindjes zijn daar dol op en hun juf Charlotte stiekem ook.

Volgende week de laatste 3 dagen… Jolien en ik zijn alleszins heel enthousiast om ons project goed af te ronden!! Een top team!

Bezoekje aan Millenium