Jambo rafiki,

Opnieuw een weekje verder. Opnieuw een weekje dat mij voor de rest van mijn leven zal bij blijven. Ook deze week beleefde ik mooie momenten maar ook heel ontroerende momenten. Beiden even mooi op hun eigen manier. Deze week hebben we minder tijd gespendeerd in de scholen omdat we break hadden. Tijdens de break genoten we met zen allen van het mooie Kenia!

Maandag 24/02/2014: Start van de examens.

Vandaag begonnen de kinderen met hun examens. Van babyclass tot class 3. Zoals elke morgen verzamelden de kinderen in rijen voor de leerkrachten. Babyclass en KG I vooraan en alle klassen volgen zo elkaar op. De kinderen beginnen altijd met 2 liedjes. Er is één kindje die het lied leidt en vervolgens zingen de anderen uit volle borst mee. Na het zingen heeft de verantwoordelijke juf van die week een kleine toespraak voor de kinderen. Dit varieert van succes wensen, welkom heten, wijzen op attitudes en regels. De kinderen luisteren altijd heel aandachtig. Na dit wordt normaal de vlag opgehesen. Maar onze school heeft dit nog niet in zijn bezit, daarom zingen de kinderen enkel het nationale lied. Na het nationale lied krijgt elke leerkrach het woord om de hele school aan te spreken. Mijn 'toespraak’ was snel beslist, elke leerling heel veel succes toewensen op de examens. Vervolgens werden de uitslagen meegedeeld van de examens van de vorige maand. Klas per klas werd de top 3 afgeroepen. De derde plaats kreeg 1 potlood, de tweede plaats 2 en de eerste plaats kreeg 3 potloden. Na de top drie worden de andere leerlingen volgens positie afgeroepen. Wel kregen alle kinderen een luid applaus, ook al eindigden ze als laatste.

Start van de  examens... Wat zal dit worden. Examens in de kleuterklas is bij ons niet gekend, dus ik begaf mij op onbekend terrein. Voor we mochten starten verzamelden alle leerkrachten in een klas. Daar werd besproken welke leerkracht waar examen zou afnemen. De klasjuf mag geen examen afnemen van haar klas. Ik ging naar KG I samen met mijn juf. Jolien en haar mentor namen mijn klas over. De zenuwen zijn duidelijk heel zichtbaar bij de kinderen. Ze weten met hun zelf geen blijf maar ook niet met de stress. We namen de examens af per 2 kinderen. Zo weten ze goed welke vraag wat wilt zeggen, want hun niveau van Engels is heeeeel laag. De kinderen vervelen zich vaak in de examens, omdat ze heel veel moeten stil zitten, niets doen en wachten… ik stelde voor om enkele kleine klasspelletjes te doen, maar werd al snel op de vingers getikt door de nieuwe hoofdjuf: geen lawaai tijdens de examens, de school moet muisstil zijn…’. Deze kinderen zijn daar nog veel te jong voor en hebben beweging en spelletjes nodig.

Thuis kreeg ik even de tijd om te bezinken over de examens. Helemaal anders dan bij ons, totaal niet te vergelijken. Maar ze deden het zo goed. Morgen krijgen ze examens waar vragen in staan over lessen die ik gegeven heb. Ik ben benieuwd hoe ze het doen!  

Dinsdag 25/02/2014: 1 Schoen verandert een heel veel.

Vandaag dag twee van de examens. De kinderen hun zenuwen waren nog steeds zo voelbaar in de school. Net als gisteren stond ik bij babyclass en KG I. Vandaag krijgen ze writing en reading. Man, en dat op zo’n jonge leeftijd. Dit zie ik onze kinderen nog niet doen. De kinderen werden opnieuw 1 per 1 bij de leerkracht geroepen om hun examen af te leggen. Maar best ook, deze kinderen moeten apart begeleid worden om hun examen goed af te kunnen leggen. Ondertussen zitten de andere kinderen wel met hun vinger te draaien. Ik deed toch maar enkele kleine spelletjes maar vroeg wel voor stilte, zodat geen enkele klas gestoord werd. Door hun enthousiasme was dit soms heel moeilijk.

Tijdens de break hebben we een uurtje tijd. Dit uurtje kwam perfect uit. Adam, een jongentje uit mijn klas, loopt al weken rond met schoenen die helemaal versleten zijn. Zijn zolen zijn helemaal los, zo los dat je zijn teentjes erdoor kan zien. Lopen met de schoenen lukte al niet goed meer. Deze jongen kon niet meer zichzelf zijn door deze schoenen. Ik besloot om deze schoenen te laten vermaken door een schoenenmaker die ik heb leren kennen niet ver van onze school. Hij heeft geen winkel, enkel een autoband waar hij op zit om op te werken en enkele schoenen om te vermaken. Deze man vroeg 50 shilling. Dat is 50 cent bij ons, dit kon ik hem niet geven. Een fooi voor dit mooie en goede werk had hij zeker verdiend!

Op school zag Adam mij al van ver aankomen. Waarschijnlijk verstond hij niet waarom ik zijn schoenen meenam. Wanneer ik hem zijn nieuwe schoenen toonde was zijn glimlach onbetaalbaar. Hij straalde geluk, dankbaarheid, enthousiasme en liefde uit! Hij deed zijn nieuwe schoenen aan met heel veel plezier, het kon niet snel genoeg gaan. Hij was zo trots op zijn nieuwe schoenen dat hij ze aan iedereen wou tonen. Eindelijk kon hij weer lopen! We hielden loopwedstrijdjes onder elkaar om zijn nieuwe schoenen te testen. Hij was de gelukkigste jongen van de hele wereld. Onbegrijpelijk dat je jongens hier zo gelukkig kan krijgen met de kleinste dingen, terwijl we in België heel veel uit de kast moeten halen om het zelfde effect te hebben.

Bij de schoenenmaker! 

Onbetaalbare glimlach! 

We zijn blij met het resultaat. 

Woensdag 26/02/2014: Afsluit examens.

De examens zijn afgelopen. Samen met mijn juf maakten we het rapport op. Hier word echt nog gebruik gemaakt van posities in de klas. De examens waren goed maar ze hebben nog veel hulp nodig bij creative.. Hier hebben ze echt zwak op gescoord omdat ze hier niet veel mee bezig zijn. Tekenen, kleuren, daarom is het goed dat we de boeken gekocht hebben. De kinderen zaten opnieuw met hun vingers te draaien. Ik kon het niet aanzien. Ik had gelukkig het spel domino mee van de Leeuwenkoning. Vorige week toonde ik kleine stukjes uit de film met hulp van mijn Ipad. De kinderen zijn er helemaal weg van. We speelden het spel domino wel 5 keer. Nog nooit hadden ze dit gedaan.

Later mochten ze ook voor de eerste keer in de tekenboeken kleuren. Het enthousiasme was reuzengroot, ook omdat ze voor de eerste keer kleurpotloden mochten gebruiken in plaats van wasco’ s. Kleuren lukt zoveel beter voor hen met kleurpotloden, dat maakt hen ook veel trotser op hun tekeningen. Tekenen in boeken, nog nooit gedaan. Elke tekening kwamen ze aan mij tonen, omdat ze weten dat het door ons (Jolien, Greet, Nora en ik) is dat ze deze boeken hebben.

We zouden heel graag met de kinderen eens naar de zee gaan. Ze zijn nog nooit op uitstap geweest. In het leerplan staat ook dat ze moeten leren zwemmen. Maar waar dan? Leren zwemmen, zal waarschijnlijk niet onmiddellijk lukken. Net als bij ons aan wat watergewenning doen, lijkt me een leuk idee. De directeur is razend enthousiast over ons idee en wil ook samen met ons organiseren. Ook de leerkrachten zijn blij met ons idee. Nu nog laten verwezenlijken.

Woensdag is bezoekdag bij ons. Vandaag gingen we samen met Dolly Ukunda stad gaan bezoeken. We leerden opnieuw veel plaatselijke mensen kennen maar ook plaatselijke winkeltjes. Heel leuk om daar inkopen te doen, deze mensen zijn zo vriendelijk. We laten kleren maken, iedereen heeft precies kleren te kort mee. En dat terwijl ik al zoveel overgewicht had. Onze kleren verslijten zeer snel door de warmte, handwassen,…

Domino spelen voor de eerste keer! Ze zijn helemaal gek van de Leeuwenkoning nu :). 

Handen wassen voor de chipatti!

Mmmmmmmm chipatti!!!

Voor de eerste keer kleuren in de gekregen boeken! Dank u sponsors!! Wij zijn heel gelukkig! 

Donderdag 27/02/2014: Safari dag 1.

Vandaag vroeg uit de veren. Safari! Met kleine ogen stappen we in ons busje! Ons huisje samen met de studenten van Torhout werden eerst opgehaald. Vervolgens pikten we Zoë en Hanne op. We verdeelden ons in twee busjes en vertrokken naar het park. 4 uur rijden in deze hitte, ik geraak het maar niet gewoon, deze hitte. Tijdens de lange rit deden we een kleine stop. Daar kocht ik mijn eerste souvenirs. Er zullen er een paar heel gelukkig zijn als ik terug ben.

De ogen van iedereen waren wel even gesloten op weg naar het safaripark. Maar het moment dat we op de ferry mochten was iedereen klaar wakker. Onbegrijpelijke taferelen… Ontelbare mensen op de ferry waar geen auto’s op mogen. Op elkaar gepropt als sardientjes. Normaal mogen er geen foto’s getrokken worden van de ferry, maar omdat we zo geschrokken waren, hebben we het ons toch gewaagd. Op de foto lijkt het veel minder erg dan dat we het zagen met onze eigen ogen.  Daar moeten ongelukken gebeuren…

Aangekomen aan het park, moesten we eerst wachten tot de andere safariauto’s het park verlaten hadden, pas dan mocht de nieuwe groep binnen. Onmiddellijk kregen we enkele safarihoeden in onze handen, for free zei hij, tot we zeiden ok. Dan was er natuurlijk een prijskaartje aan verbonden. Gelukkig had iedereen al een hoed of pet mee. Het park was even groot als Mombasa. Wanneer we het park mochten binnenrijden, was het precies zoals het uitzicht in de film de Leeuwenkoning. Heel mooi uitzicht.

We moesten niet lang wachten op beestjes. We zagen veel zebra’s, olifanten, gazellen, 2 leeuwen, giraffen en buffels. Mijn hart stond toch even stil wanneer ik nog geen 2 meter van een olifant stond. Die beesten zijn groot! En het geluid van de oren die flapperen, wow!! ’s Middags gingen we naar ons hotel in het midden van het park. Tof om te weten dat je tussen de beesten zal slapen. We hebben super goed gegeten en een snelle plons genomen en zijn vervolgens terug vertrokken.

De spanning om de beesten te zien verdween niet. Het dak van onze bus stond open zodat we allemaal konden recht staan om te kijken. Ongelooflijk veel beesten zagen we. ’s Avonds waren we toch heel moe. We gingen samen gezellig gaan eten en heel vroeg in ons bed. Want morgen gaan we heel vroeg in de ochtend beesten gaan spotten.

Vrijdag 28/02/2014: Safari dag 2.

Dag twee van de safari. Vroeg uit de veren. Zonder ontbijt gingen we opzoek naar de beestjes. Ze vertelden ons dat we meer beesten zouden zien ’s morgens dan overdag. Maar dat was zo niet. We waren wat ontgoocheld van de weinige beesten die we zagen. We keerden terug naar ons hotel en namen een stevig ontbijt, maakten onze valies en betaalden de rekening.

Snel gingen we gaan profiteren van onze laatste uren in het park. Maar opnieuw zagen we niet veel beestjes. Volle spanning en met wijde ogen zochten we naar leeuwen, luipaarden, nijlpaarden en neushoorns, want dit waren de enige beesten die we nog niet gezien hadden… Toch zagen we na lang zoeken 2 nijlpaarden, maar de rest zagen we niet. Maar ik had toch een voldaan gevoel over de safari.

2 meter van een olifant! Het doet iets met een mens :). 

Zaterdag 01/03/2014: De trouw.

Vandaag waren we uitgenodigd op een trouw. Samen met mijn medestudenten werkten we aan onze verschillende reflecties die we moeten indienen. Na het indienen van ons schoolwerk vertrokken we richting de trouw. Net wanneer we wilden vertrekken kreeg ik telefoon van Barbara om te zeggen dat de trouw pas morgen is. Hilarisch! This is Afrika. Samen met de groep gingen we nog eens Ukunda Village bezoeken en inkopen doen. Samen lieten we enkele kleedjes en broeken maken bij plaatselijke winkeltjes. Later genoten we gezellig samen van het welverdiende weekend. Op naar volgende week.

Met z'n vieren op de pikipiki! We hebben het enorm naar ons zin! 

Vele zonnige Keniaanse groetjes.

Charlotte